poniedziałek, 30 września 2013

Spotkanie 4:Wyszukiwanie informacji.

Lekcja 4

Temat:Wyszukiwanie informacji.

1.Jak sprytnie ,,guglać'' ?
Wyszukanie pożądanej informacji wśród miliardów stron dostępnych w internecie od dawna nie jest już prostą sprawą, choć być może odnosisz zupełnie inne wrażenie. Gdy odwiedzasz wybrany serwis wyszukiwaczy , wpisujesz to, co przyjdzie Ci na myśl, i już po krótkiej chwili otrzymujesz wynik przeszukania przepastnej bazy danych serwisu, która niejednokrotnie zajmuje wiele twardych dysków wydajnych komputerów. Dokładny mechanizm analizowania Twojego zapytania jest bardzo skomplikowany i stanowi tajemnicę twórców wyszukiwarki. Co zrobić, by szybko trafić pod właściwy adres ?

Przede wszystkim .... 

  1. Każde słowo ma znaczenie.Zazwyczaj uwzględnione zostaną wszystkie wpisane przez ciebie słowa.
  2. Wielkość liter nigdy nie ma znaczenia.Zapytanie szczecin da te same wyniki co SZCZECIN.
  3. Znaki przestankowe oraz specjalne (@#$%^&*( )=+{ }/ i inne) są traktowane specjalnie lub są ignorowane. 
  • GOOGLE

  • plus + 

  • – wymuszenie włączenia wyrażenia. Wyrażenia poprzedzone znakiem plus zostają włączone 
  • do zapytania. Jest to przydatne, gdy chcemy włączyć wyrażenie standardowo pomijane 
  • przez wyszukiwarkę, np. Henryk +VII albo +The Police.
  • OR lub pionowa kreska | 

  • – operatory alternatywy. Np. dla wyrażenia pies | kot (równoważnie pies OR kot) zostaną wyszukane 
  • strony odpowiadające któremukolwiek ze słów: pies lub kot, a także zawierające oba te słowa. 
  • minus – 

  • – operator negacji, wykluczenia wyrażenia z zapytania. Minus musi poprzedzać wykluczone 
wyrażenie bez spacji, np. pociągi –rozkład.


nawiasy okrągłe ( )

– operator grupowania nieuporządkowanego. Wyszukiwanie wyrażeń zawierających podane słowa,
jeżeli ich kolejność nie ma znaczenia, np.
(Wrocław ZOO).

cudzysłów „ ”

– operator grupowania uporządkowanego. Wyszukiwanie
dokładnej nazwy lub ciągu słów
w określonej kolejności, np.
"Teatr Polski"
.

gwiazdka *

– operator zastępowania ciągu. Zastępuje ciąg znaków, np. wyrażenie
"dr * Kowalski"
pozwala
wyszukać
dr nauk med. Adam Kowalski
oraz
dr inż. Artur Kowalski.

kropka .

– operator zastępowania znaku.
Zastępuje pojedynczy znak, np. wyrażenie
gabriel. zapolsk.
pozwala
wyszukać
Gabriela Zapolska
oraz
Gabriel Zapolski.

tylda ~

– operator wyszukiwania synonimów.
Jeżeli któreś ze słów w wyszukiwanym wyrażeniu oznaczymy
tyldą, zostaną wyszukane wyrażenia zawierające zarówno dane słowo, jak i jego synonimy. Np.
wyrażenie
~darmowe ~oprogramowanie
pozwala wyszukać
Darmowe aplikacje
oraz
Bezpłatne
programy.

dwie kropki ..

– operator przedziału, zakresu.
Wyszukiwanie dowolnej liczby z przedziału, np.
lipiec 23..27

cache:

Wyświetlanie zapisanej przez Google kopii strony, n
p.
cache:pwr.wroc.pl.

define:

Wyszukiwanie definicji, np.
define:who.

filetype:

Wyszukiwanie plików o danym rozszerzeniu, np. wyrażenie
operatory filetype:pdf OR filetype:doc
wyszukuje słowo
operatory
w plikach pdf
lub
doc
zamieszczonych w sieci.

inanchor: oraz allinanchor:

Wyszukiwanie wyrażeń w tekście odnośników. Np.inanchor:operatory
wyszukuje strony, które
zawierają link pod słowem
operatory
. Wyrażenie allinanchor:operator przeciążanie
wyszukuje strony
zawierające wszystkie podane po dwukropku słowa w jednym linku do jakiejś strony.

info:

Wyszukiwanie informacji o stronie, np.
info:google.pl
.

intext: oraz allintext:

Wyszukiwanie wyrażeń w treści stron. Np. wyrażenie
chlor intext:tlen
znajdzie strony dla wyrażenia
chlor
, w których treści zawiera się dodatkowo słowo
tlen
. Wyrażenie allintext:tlenek dichloru
uwzględnia wszystkie podane po dwukropku słowa.

intitle: oraz allintitle:

Wyszukiwanie wyrażeń w tytułach stron. Np. wyrażenie
intitle:kalendarz
znajdzie strony, których
tytuł zawiera słowo
kalendarz. Wyrażenie
allintitle:kalendarz pwr
uwzględnia wszystkie podane po
dwukropku słowa.

inurl: oraz allinurl:

Wyszukiwanie wyrażeń w adresach stron. Np. wyrażenie 
inurl:libal inurl:pwr
znajdzie stronę
urszula.libal.staff.iiar.pwr.wroc.pl. Ten sam efekt osiągniemy za pomocą wyrażenia
allinurl:libal pwr,
które uwzględni wszystkie podane po dwukropku słowa.

link:

Wyszukiwanie stron linkujących do podanej strony, np.
link:pwr.wroc.pl.

movie:

Informacje o filmach, recenzje oraz repertuar kin,
np.
movie:Wrocław
wyszukuje aktualnie grane
filmy we wrocławskich kinach, a
movie:harry potter
wyszukuje recenzję filmu i godziny seansów.
Opcja ta różnie działa w zależności od ustawionej lokalizacji. 

related:

Wyszukiwanie stron tematycznie podobnych do podanej
strony, np.
related:pwr.wroc.pl
wyszukuje
strony innych polskich politechnik.

site:

Zawężenie listy wyników do podanej domeny, np.
wtyczki firefox site:mozilla.org. Może służyć także
do wykluczenia wyszukiwania wyników w danej domenie, np.
wtyczki firefox -site:mozilla.org.

weather

Wyszukiwanie pogody dla podanej lokalizacji, np.



Znak 2.Wynik/Sposób użycia
Dowolny znak Oznacza dowolny znak, chyba że określono inaczej.
. Oznacza dowolny znak za wyjątkiem znaku podziału wiersza lub akapitu. Na przykład wyszukiwanie frazy "kl.cz" powoduje znalezienie zarówno słowa "klucz" oraz "klacz".
^ Znajduje poszukiwaną frazę tylko wtedy, gdy występuje ona na początku akapitu. Występujące na początku akapitu specjalnie obiekty - takie jak puste pola lub ramki zakotwiczone do znaków - są ignorowane. Przykład: "^Piotr".
$ Znajduje poszukiwaną frazę tylko wtedy, gdy występuje ona na końcu akapitu. Występujące na końcu akapitu specjalnie obiekty - takie jak puste pola lub ramki zakotwiczone do znaków - są ignorowane. Przykład: "Piotr$". $ sam zgodny jest z końcem akapitu. W ten sposób możesz wyszukać i zastąpić podział akapitu.
* Znajduje zero lub więcej znaków występujących przed symbolem "*". Na przykład wyszukiwanie frazy "Ab*c" powoduje znalezienie fraz "Ac", "Abc", "Abbc", "Abbbc" itd.
+ Znajduje jeden lub więcej znaków występujących przed symbolem "+". Na przykład wyszukiwanie frazy "AX.+4" powoduje znalezienie "AXx4" ale nie "AX4". Zawsze znajdowany jest najdłuższy możliwy ciąg znaków pasujący do wzorca w akapicie. Jeśli akapit zawiera ciąg "AX 4 AX4", podświetlany jest cały akapit.
 ? Znajduje zero lub jeden znak występujący przed symbolem "?". Na przykład wyszukiwanie frazy "Teksty?" powoduje znalezienie fraz "Tekst" i "Teksty", natomiast wyszukiwanie frazy "x(ab|c)?y" - fraz "xy", "xaby" i "xcy".
\ Podczas wyszukiwania znak specjalny występujący po znakach "\" jest interpretowany jak zwykły, a nie jak specjalny symbol wyrażenia regularnego (za wyjątkiem kombinacji \n, \t, \> oraz \<). Na przykład wyszukiwanie frazy "drzew\." powoduje znalezienie ciągu "drzew." a nie "drzewo" czy "drzewa".
\n Oznacza podział wiersza wstawiony kombinacją klawiszy Shift+Enter. Aby zastąpić podział wiersza podziałem akapitu, w polach Szukaj i Zamień na należy wpisać ciąg \n, a następnie wykonać wyszukiwanie i zamianę. \n w polu tekstowym Wyszukaj to znak podziału wiersza, który został wstawiony poprzez naciśnięcie kombinacji klawiszy Shift+Enter.
\n w polu tekstowym Zamień na to znak podziału akapitu, który można wprowadzić poprzez naciśnięcie klawisza Enter lub Return.
\t Oznacza znak tabulacji. To wyrażenie można także wpisać w polu Zamień na.
\b Dopasuje granicę słowa. Na przykład, "\bpan" znajdzie "pantofel", ale nie "tulipan", natomiast "pan\b" znajduje "tulipan" ale nie "pantofel". Samo słowo "pan" zostanie znalezione w obu przypadkach.
^$ Znajduje pusty akapit.
^. Znajduje pierwszy znak akapitu.
& lub $0 Dodaje łańcuch znaleziony zgodnie z kryteriami określonymi w polu Szukaj do frazy w polu Zamień na podczas zastępowania. Na przykład wprowadzenie frazy "rama" w polu Szukaj i frazy "anty&" w polu Zamień na powoduje zastąpienie słowa "rama" słowem "antyrama".
Symbol "&" można również wprowadzić w polu Zamień na. Pozwala to zmodyfikować Atrybuty lub Format ciągu znalezionego przez podane kryteria.
[abc123] Oznacza jeden ze znaków znajdujących się między nawiasami kwadratowymi.
[a-e] Oznacza dowolny ze znaków z przedziału od a do e, w tym znaki początkowe i końcowe Znaki są ustawiane w kolejności według numerów kodów.
[a-eh-x] Oznacza dowolny ze znaków z przedziałów od a do e oraz od h do x.
[^a-s] Oznacza dowolny ze znaków spoza przedziału od a do s.
\xXXXX Oznacza znak specjalny określony czterocyfrowym kodem szesnastkowym (XXXX). Kod specjalnego znaku zależy od zastosowanej czcionki. Kody można przejrzeć, wybierając Wstaw - Znak specjalny.
| Znajduje frazy występujące przed symbolem "|" i po nim. Na przykład wyszukanie frazy "to|tamto" powoduje znalezienie ciągów "to" i "tamto".
{2} Definiuje liczbę możliwych wystąpień znaku znajdującego się przed nawiasem otwierającym. Na przykład wyszukiwanie frazy "zo{2}" powoduje znalezienie ciągu "zoo".
{1,2} Definiuje maksymalną i minimalną liczbę możliwych wystąpień znaku znajdującego się przed nawiasem otwierającym. Na przykład wyszukiwanie frazy "zo{1,2}" powoduje znalezienie ciągów "zo" i "zoo".
{1,} Definiuje minimalną liczbę wystąpień znaku znajdującego się przed nawiasem otwierającym. Na przykład wyszukiwanie frazy "zo{2,}" powoduje znalezienie ciągów "zoo", "zooo" i "zooooo".
( ) W polu Wyszukaj: Definiuje znaki znajdujące się w nawiasach jako elementy, do których można się potem odwołać. Do pierwszej takiej grupy znaków można się odwołać wpisując "\1", do drugiej - wpisując "\2" i tak dalej.
Na przykład jeśli tekst zawiera liczbę 13487889, wyszukiwanie z użyciem wyrażenia regularnego "(8)7\1\1" powoduje znalezienie ciągu "8788".
Nawiasami () można także grupować ciągi, na przykład fraza "a(bc)?d" powoduje znalezienie "ad" lub "abcd".
W polu Zamień na:
Aby zamienić odwołania, użyj symbolu $ (dolar) zamiast symbolu \ (odwrotny ukośnik). Aby zamienić cały odnaleziony ciąg, użyj symbolu $0.
[:alpha:] Oznacza znak alfabetyczny. Aby znaleźć taki znak należy użyć wzorca [:alpha:]+.
[:digit:] Oznacza cyfrę dziesiętną. Aby znaleźć taki znak należy użyć wzorca [:digit:]+.
[:alnum:] Oznacza znak alfanumeryczny ([:alpha:] i [:digit:]).
[:space:] Przedstawia znak spacji (ale żaden inny znak specjalny).
[:print:] Oznacza znak drukowalny.
[:cntrl:] Oznacza znak niedrukowalny.
[:lower:] Oznacza małą literę, o ile w sekcji Opcje zaznaczono pole wyboru Uwzględniaj wielkość liter.
[:upper:] Oznacza wielką literę, o ile w sekcji Opcje zaznaczono pole Uwzględniaj wielkość liter.

Katalog stron WWW – jeden z rodzajów organizacji adresów i kategoryzacji stron internetowych. Moderowane ręcznie zbiory adresów internetowych, grupowane tematycznie.
W katalogach autorzy stron lub inne osoby zgłaszają stronę, zazwyczaj z krótkim opisem, po czym zostaje ona, zwykle po przejrzeniu, wpisana na listę pod danym hasłem.
Największym katalogiem jest DMOZ. Jest on tworzony przez ochotników z całego świata (kilkadziesiąt tysięcy osób). Cała treść tego katalogu jest dostępna jako open content w pliku XML i można z niej korzystać w dowolnych celach, pod warunkiem, że umieści się link powrotny na stronę DMOZ.

http://www.google.pl/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=8&ved=0CGMQFjAH&url=http%3A%2F%2Fhelion.pl%2Fksiazki%2Fspisy%2Fipopog.htm&ei=3E5lUrLyHYTDhAe3soDYCQ&usg=AFQjCNEBFCzSFQzveXl4pEmSJC3NQHUoTw&sig2=IZv7L2-GkWAOM9zHWH7acg&bvm=bv.54934254,d.bGE

poniedziałek, 23 września 2013

Spotkanie 3:Usługi internetowe.

Lekcja 3

Temat: Usługi internetowe.

1.Definicja internetu.

Internet (skrótowiec od ang. inter-network, dosłownie "między-sieć") – ogólnoświatowa sieć komputerowa, określana również jako sieć sieci. W znaczeniu informatycznym Internet to przestrzeń adresów IP przydzielonych hostom i serwerom połączonym za pomocą urządzeń sieciowych, takich jak karty sieciowe, modemy i koncentratory, komunikujących się za pomocą protokołu internetowego z wykorzystaniem infrastruktury telekomunikacyjnej.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Internet
2.World Wide Web.


 
World Wide Web [ˌwɜːldˌwaɪdˈwɛb] (po angielsku: „ogólnoświatowa sieć”), w skrócie Web lub częściej WWW – hipertekstowy, multimedialny, internetowy system informacyjny oparty na publicznie dostępnych, otwartych standardach IETF i W3C. WWW jest usługą internetową, która ze względu na zdobytą popularność bywa błędnie utożsamiana z całym Internetem.
http://pl.wikipedia.org/wiki/World_Wide_Web

 3.Zagrożenia przy pracy w internecie.



Najczęstsze zagrożenia, na jakie narażone są dzieci:


-kontakt z treściami pornograficznymi
-kontakt z materiałami epatującymi przemocą
-kontakt z pedofilami
-uzależnienie od Internetu
-kontakt z internetowymi oszustami
-nieświadome uczestniczenie w działaniach niezgodnych z prawem
-konsekwencje finansowe (np. korzystanie z dialerów, czyli programów łączących komputer z Internetem za pośrednictwem numerów 0-700)
-nieświadome udostępnianie informacji (np. numerów kart, adresów, haseł itp.)

http://www.sciaga.pl/tekst/65097-66-zagrozenia_w_internecie 



Światowa sieć komputerowa niesie ze sobą wspaniałe możliwości zdobywania informacji, kontaktów z innymi ludźmi, wymiany poglądów, przesyłania danych, zamawiana towarów konsumpcyjnych, dokonywania zakupu książek oraz innych publikacji, jak również wykonywania wielu innych czynności bez potrzeby zbędnego marnowania czasu.

Zagrożenia wynikające z korzystania z internetu możemy podzielić na kilka rodzajów:

  • psychiczne - uzależnienie, wirtualna rzeczywistość oderwana od życia,
  • fizyczne - wzrok, postawa,
  • społeczne - zachowania nieetyczne, anonimowość, brak zahamowań,
  • przestępczość komputerowa,
  • moralne - łatwy dostęp (nie kontrolowany) do niepożądanych informacji,
  • intelektualne - bezkrytyczne zaufanie do możliwości maszyny, „szok
  • informacyjny” 
  • http://www.sciaga.pl/tekst/103140-104-zagrozenia-wynikajace-z-korzystania-z-internetu

4.Uniform Resource Locator (URL)



URL (ang. Uniform Resource Locator) – oznacza ujednolicony format adresowania zasobów (informacji, danych, usług) stosowany w Internecie i w sieciach lokalnych.

URL najczęściej kojarzony jest z adresami stron WWW, ale ten format adresowania służy do identyfikowania wszelkich zasobów dostępnych w Internecie.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Uniform_Resource_Locator

  • Przykład prostego adresu URL:

http://www.wikipedia.com/wiki/URL
  
 protokół / host (adres serwera)/ ścieżka dostępu do zasobu
 
 


5.Domain Name System (DNS, ang. system nazw domenowych) – system serwerów, protokół komunikacyjny oraz usługa obsługująca rozproszoną bazę danych adresów sieciowych. Pozwala na zamianę adresów znanych użytkownikom Internetu na adresy zrozumiałe dla urządzeń tworzących sieć komputerową. Dzięki DNS nazwa mnemoniczna, np. pl. wikipedia.org jest tłumaczona na odpowiadający jej adres IP, czyli 91.198.174.232

6.Host

 
 

Host może oznaczać:


  • Komputer podłączony do sieci komputerowej używającej protokołu komunikacyjnego TCP/IP, posiadający adres IP. Jeżeli użytkownik komputera łączy się z siecią komputerową, to karta sieciowa lub modem jego komputera otrzymuje adres IP i wtedy staje się hostem. W tym znaczeniu host jest dowolną maszyną, uczestniczącą w wymianie danych poprzez sieć komputerową, np. poprzez Internet.

  • Komputer podłączony do sieci komputerowej łączem stałym, posiadający stały adres IP, udostępniający usługi sieciowe użytkownikom łączącym się z nim za pomocą swoich komputerów i umożliwiający im m.in. pracę w trybie terminalowym. Komputer użytkownika nazywany jest wtedy zdalnym terminalem, (ang.) remote terminal. Powszechną praktyką jest współistnienie na jednym hoście wielu usług, tj. obok usług umożliwiających pracę terminalową, np. telnet i SSH, także usług typu klient-serwer, najczęściej WWW i FTP. W tym znaczeniu, pojęcie host oznacza to samo co serwer, tym bardziej, że obecnie na większości tak rozumianych hostów, poza wewnętrznymi sieciami większych instytucji, usługi terminalowe, ze względów bezpieczeństwa, nie są dostępne.

W publikacjach anglojęzycznych, termin host używany jest w określeniu "to host", czyli dostarczać infrastrukturę dla usług sieciowych. Przykładowo, wyrażenia: "to host Web server" lub "hosted by", mogą odnosić się do firmy zapewniającej sprzęt komputerowy, oprogramowanie oraz miejsce dla stron internetowych klienta.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Host
  • odsyłacz - w dokumencie elektronicznym – hiperłącze

 Hiperłącze (ang. hyperlink, inaczej: odnośnik, odsyłacz, link) – zamieszczone w dokumencie elektronicznym (tekstowym, graficznym, wideo, animacji, PDF, HTML) odwołanie do innego dokumentu lub innego miejsca w danym dokumencie. Odwołanie takie związane jest z fragmentem tekstu lub obrazem – uaktywnienie hiperłącza (kliknięcie lub nadejście odpowiedniego momentu) powoduje otwarcie dokumentu docelowego. Hiperłącza są powszechnie używane na stronach internetowych.

Koncepcja hiperłącza jest integralnie związana z pojęciem hipertekstu i pojawiła się już, jako idea, w pracach Paula Otleta przed II wojną światową; potem była sukcesywnie rozwijana w pracach Vannevara Busha, Teda Nelsona i Douglasa Engelbarta. Współcześnie koncepcja hiperłącza jest najbardziej znana z prac Tima Berners-Lee, jako podstawa WWW.


System hiperłączy pozwala na budowę złożonych dokumentów odwołujących się do rozmaitych źródeł – dobrym przykładem są tu aplikacje pakietów biurowych Microsoft Office czy Open Office. W pakietach biurowych hiperłącze, jako element hipertekstu, pojawiło się w pierwszej połowie lat 90., w wersji 6 dla DOS procesora tekstu WordPerfect, w którym można było wstawiać hiperłącza odwołujące się do innych miejsc w danym dokumencie lub do innych dokumentów WordPerfecta.


Hiperłączami w dokumentach procesorów tekstu są np. odwołania prowadzące od poszczególnych pozycji spisu treści, skorowidza, wykazu ilustracji i innych elementów aparatu naukowego w dokumencie do odpowiednich miejsc w treści tego dokumentu. Współcześnie stosuje się też hiperłącza prowadzące do witryn w Internecie.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Hiper%C5%82%C4%85cze


7.Adres IP (ang. IP address) – w protokole IP liczba nadawana interfejsowi sieciowemu, grupie interfejsów (broadcast, multicast), bądź całej sieci komputerowej, służąca identyfikacji elementów sieci w warstwie trzeciej modelu OSI – w obrębie sieci lokalnej oraz poza nią (tzw. adres publiczny).


Adres IP nie jest "numerem rejestracyjnym" komputera – nie identyfikuje jednoznacznie fizycznego urządzenia – może się dowolnie często zmieniać (np. przy każdym wejściu do sieci Internet) jak również kilka urządzeń może dzielić jeden publiczny adres IP. Ustalenie prawdziwego adresu IP użytkownika, do którego następowała transmisja w danym czasie jest możliwe dla systemu/sieci odpornej na przypadki tzw. IP spoofingu (por. man in the middle, zapora sieciowa, ettercap) – na podstawie historycznych zapisów systemowych.




8.Maska podsieci, maska adresu (ang. subnetwork mask, address mask) – liczba służąca do wyodrębnienia w adresie IP części sieciowej od części hosta.

Maska adresu jest liczbą o długości adresu (32 bity dla IPv4 lub 128 bitów dla IPv6), składającą się z ciągu bitów o wartości 1, po których następuje ciąg zer, podawaną najczęściej w postaci czterech liczb 8-bitowych (zapisanych dziesiętnie) oddzielonych kropkami (na przykład 255.255.255.224). Wartość maski musi być znana wszystkim routerom i komputerom znajdującym się w danej podsieci. W wyniku porównywania maski adresu (np. 255.255.255.0) z konkretnym adresem IP (np. 192.180.5.22) router otrzymuje informację o tym, która część identyfikuje podsieć (w tym przypadku 192.180.5), a która dane urządzenie (.22).
http://pl.wikipedia.org/wiki/Adres_IP

Przykład:

adres = 128.10.2.3 = 10000000 00001010 00000010 00000011

maska = 255.255.0.0 = 11111111 11111111 00000000 00000000

 

Brama sieciowa (ang. gateway) – maszyna podłączona do sieci komputerowej, za pośrednictwem której komputery z sieci lokalnej komunikują się z komputerami w innych sieciach.



9.Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP)

 

 

DHCP (ang. Dynamic Host Configuration Protocol – protokół dynamicznego konfigurowania węzłów) – protokół komunikacyjny umożliwiający komputerom uzyskanie od serwera danych konfiguracyjnych, np. adresu IP hosta, adresu IP bramy sieciowej, adresu serwera DNS, maski podsieci. Protokół DHCP jest zdefiniowany w RFC 2131 i jest następcą BOOTP. DHCP został opublikowany jako standard w roku 1993.


W kolejnej generacji protokołu IP, czyli IPv6, jako integralną część dodano nową wersję DHCP, czyli DHCPv6. Jego specyfikacja została opisana w RFC 3315.

W sieci opartej na protokole TCP/IP każdy komputer ma co najmniej jeden adres IP i jedną maskę podsieci; dzięki temu może się komunikować z innymi urządzeniami w sieci.


10.Wireless Application Protocol



Wireless Application Protocol (WAP) – zbiór otwartych, międzynarodowych standardów definiujących protokół aplikacji bezprzewodowych. Rozwijaniem protokołu zajmuje się organizacja WAP Forum, będąca obecnie częścią Open Mobile Alliance (OMA). Wersja 1.0 protokołu powstała w 1998, 1.1 w 1999, a 2.0 w 2001 roku.

WAP został stworzony w celu umożliwienia dostępu do usług WWW, uwzględniając ograniczenia techniczne urządzeń mobilnych (np. PDA, telefon komórkowy) korzystających z tego protokołu, oraz ograniczeń łącza danych (które może być realizowane m.in. poprzez połączenie CSD lub GPRS).


Przy pomocy emulatora WAP można oglądać strony WAP na komputerze osobistym podłączonym do Internetu.


WAP 1.x

Aby osiągnąć postawione cele stworzono następujące protokoły:

  • Wireless Datagram Protocol (WDP)
  • Wireless Transport Layer Security (WTLS)
  • Wireless Transaction Protocol (WTP)
  • Wireless Session Protocol (WSP)


Ich zadaniem jest zapewnienie bezpiecznego transportu danych oraz kontrolowanie połączenia, przy zastosowaniu minimalnej ilości nagłówków w pakietach.

.
11.Plik cookie (ciasteczko) niewielka informacja tekstowa, wysyłana przez serwer WWW i zapisywana po stronie użytkownika w pliku cookie (zazwyczaj na twardym dysku). Domyślne parametry ciasteczek pozwalają na odczytanie informacji w nich zawartych jedynie serwerowi, który je utworzył. Ciasteczka różnych rodzajów są stosowane najczęściej w przypadku liczników, sond, sklepów internetowych, stron wymagających logowania, reklam i do monitorowania aktywności odwiedzających.


Mechanizm ciasteczek został wymyślony przez byłego pracownika Netscape Communications Lou Montulliego.

poniedziałek, 16 września 2013

Spotkanie 2 :Dzielimy się informacją.

Lekcja 2

Temat:Dzielimy się informacją.


1.Technologia informacyjna.
Technologia informacyjna (ang. information technology, IT) – całokształt zagadnień, metod i środków i działań związanych z przetwarzaniem informacji.
Stanowi połączenie zastosowań informatyki i telekomunikacji, obejmuje również sprzęt komputerowy oraz oprogramowanie, a także narzędzia i inne technologie związane z przetwarzaniem, przesyłaniem, przechowywaniem, zabezpieczaniem i prezentowaniem informacji. Dostarcza ona użytkownikowi narzędzia, za pomocą których może on pozyskiwać informacje, selekcjonować je, analizować, przetwarzać, gromadzić, zarządzać i przekazywać innym ludziom.
Wartość rynku IT w Polsce w roku 2007 przekroczyła 23,1 mld zł. W roku 2011 wyniosła już 31 mld zł http://pl.wikipedia.org/wiki/Technologia_informacyjna
 2.Społeczeństwo informacyjne.
 Społeczeństwo informacyjne, nowy typ społeczeństwa, kształtujący się w krajach postindustrialnych, w których rozwój technologii osiągnął najszybsze tempo. W społeczeństwie informacyjnym zarządzanie informacją, jej jakość, szybkość przepływu są zasadniczymi czynnikami konkurencyjności zarówno w przemyśle, jak i w usługach.

Pojęcie pojawiło się w latach 70. w pracach japońskich i amerykańskich uczonych i było odzwierciedleniem rzeczywistości ich krajów, w których istniała tzw. gospodarka informacyjna (50% Produktu Krajowego Brutto powstaje w obrębie szeroko rozumianego sektora informacyjnego, większość siły roboczej to pracownicy informacyjni). Społeczeństwo staje się społeczeństwem informacyjnym, gdy osiąga stopień rozwoju wymagający stosowania nowych technik gromadzenia, przetwarzania, przekazywania i użytkowania informacji i wytwarza multimedialną strukturę temu służącą – telekomunikacyjną opartą na światłowodowych infostradach.

Ustalone przez państwa G-7 (1995) i UE (1993) zasady odnoszące się do społeczeństwa informacyjnego to: powszechny dostęp wszystkich ludzi do podstawowego zakresu techniki komunikacyjnej i informacyjnej, otwarta sieć, czyli nieskrępowany dostęp do sieci wszystkich operatorów i usługodawców, zdolność wzajemnego łączenia się i przetwarzania danych, kompatybilność i zdolność współpracy wszelkiej techniki umożliwiająca pełen kontakt bez względu na miejsce pobytu ludzi, stworzenie warunków dla?konkurencji w tej dziedzinie.

Pojawienie się społeczeństwa informacyjnego może oznaczać więc nowy podział świata i zróżnicowanie społeczne, niemożliwe do przezwyciężenia bez potężnych inwestycji w infrastrukturę i oświatę, za czym będą szły pogłębiające się różnice cywilizacyjne i gospodarcze. Polska z początkiem lat 90. wykazywała cechy społeczeństwa przed informacyjnego i podstawą osiągnięcia fazy społeczeństwa informacyjnego jest rozbudowa nowoczesnej sieci telekomunikacyjnej obejmującej wszystkich mieszkańców kraju oraz przygotowanie społeczeństwa do pełnego wykorzystania możliwości, jakie dają środki masowej komunikacji i informacji.http://pl.wikipedia.org/wiki/Spo%C5%82ecze%C5%84stwo_informacyjne

3.Zastosowanie Technologii i Informacji.
Technologia informacyjna: (ang. nformation technology) dziedzina wiedzy łącząca różne technologie (sprzęt komputerowy oraz oprogramowaniem, telekomunikacja, teleinformatyka). Dostarcza ona użytkownikowi narzędzi, za pomocą których może on pozyskiwać informacje, selekcjonować je, analizować, przetwarzać, zarządzać i przekazywać innym ludziom. Ma silny wpływ na społeczeństwo. Można powiedzieć, że żyjemy w społeczeństwie informacyjnym.


Zastosowanie TI w życiu codziennym:



-w szkole, posługują się nią uczniowie, nauczyciele, dyrektorzy i inni pracownicy szkół;

-w przedsiębiorstwach, cel: maksymalizowanie wartości przedsiębiorstwa;

-kasy fiskalne;

-bankomaty;

-zakupy przez sieć;

-konta poczty elektronicznej.





Oprogramowanie, które chciałabym aby występowało w moim komputerze to:



-Microsoft Office 2007

-Adobe Photoshop 10 CS3

-Encyklopedia Omnia

-AIMP 2

1.2. Zastosowania technologii informacyjnej
Nauka – badania
Technika
Gospodarka
Media
Rozrywka.

technologia informacyjna zastosowanieTechnologia informacyjna (Information Technology, IT) to dziedzina nauki, która łączy w jedną całość informatykę, telekomunikację i inne technologie, którew jakiś sposób połączone są z informacją. Technologia informacyjna umożliwia pozyskiwanie i analizę informacji, zarządzanie nimi i przekazywanie ich dalej. Narzędziem, które stanowi jej podstawę jest komputer. Znajduje ona swoje uzasadnienie wszędzie tam, gdzie informatyka może rozwiązywać problemy codziennej egzystencji. Poza tym dzięki niej człowiek może aktywnie uczestniczyć w budowaniu informacyjnego społeczeństwa.

  W obszar jej zagadnień wchodzi tworzenie najróżniejszych komunikatów, które są następnie przekazywane dalej, masowym odbiorcom. Komunikaty te mają w jakiś sposób wpływać na odbiorców. Można zatem powiedzieć, że IT służy do komunikacji miedzy użytkownikami. Służy także do szeroko pojętej analizy zgromadzonych informacji- są one przechowywane, a następnie wykorzystywane. Służą do tego komputery oraz bazy danych.

  Technologia informacyjna znajduje swoje zastosowanie na przykład w mediach, właśnie do przekazywania informacji. Dziedziny, w których jest używana to miedzy innymi: handel, nauka, komunikacja, przemysł, bankowość internetowa, medycyna. Są to właściwie wszystkie dziedziny życia, w których jest obecny komputer. Nie sposób więc wymienić je wszystkie.

  Dostęp do informacji umożliwia normalnemu użytkownikowi dokonywanie prostych płatności, czy innych operacji przez Internet. Znajduje to odzwierciedlenie w kontach bankowych użytkowników, wszelkich płatnościach, czy zakupach dokonywanych w sieci. Innym zastosowaniem omawianej technologii jest reklama, której największy rozwój związany jest z osiągnięciami w dziedzinie technologii informacyjnej. Odpowiednie programy graficzne oraz media, które udostępniają obraz (telewizja, Internet) sprawiają, ze reklama staje się zjawiskiem szeroko dostępnym i obecnym w społeczeństwie. Wiąże się to oczywiście ze zwiększonym zyskiem z reklamy.

  Sam internet umożliwia natomiast masową komunikację, możliwość porozumiewania się za pomocą najróżniejszych serwisów lub też poczty elektronicznej.

  Technologia informacyjna ma także zastosowanie w handlu. Komputer zajmuje się wszystkimi aspektami sprzedaży oraz kupna- drukuje raporty, dba o zamówienia, księgowanie przychodów firmy. Stanowi to bardzo duże ułatwienie dla człowieka. W zasadzie większość instytucji jest w obecnych czasach uzależniona od IT. Biura, czy urzędy są bowiem skomputeryzowane. Podobnie w bankach, dzięki technologii informacyjnej klient ma możliwość dokonywania wszelkich transakcji finansowych bez wychodzenia z domu.http://www.rady.biz/technologia-informacyjna-zastosowanie

Każdy z nas potrafi wymienić kilka zastosowań technologii informacyjnej, na przykład:

  - sklepy oraz magazyny (kasy fiskalne, komputerowe bazy danych),

  - wszelkiego rodzaju biura (komputery, telefony, faksy),

  - lokalne bazy danych (np. urzędy skarbowe),

  - ogólnopolskie bazy danych (np. ewidencja ludności PESEL),

  - wizualne efekty (takie jak np. reklama, filmy animowane),

    - banki (np. bankomaty, bankowość elektroniczna).